ท้ายนี้ขอฝากข้อความถึงผู้ดูแลเว็บไซต์ไว้ว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่เป็นของเราอย่างแท้จริง
เพราะทุกอย่างล้วนแต่ไม่มีตัวตนหรือเป็นความว่างเปล่าทั้งสิ้น เมื่อเวลานั้นมาถึงจงปล่อยวาง
และปล่อยให้เป็นไปตามวิถีของมันนั้นจะดีที่สุด ฝืนไปก็เจ็บปวดตัวเองเสียเปล่าๆ
เท่าที่ทราบอายุคุณยังน้อย เมื่อเทียบกับผมที่เหลือเวลาย่ำอยู่บนโลกนี้ไม่เท่าไร
เมื่ออายุคุณมากขึ้น ผ่านโลกผ่านเวลามากขึ้นคุณจะเข้าใจสิ่งที่ผมพูดนี้ได้ด้วยตัวเอง
อันพระราชาสร้างบ้านสร้างเมืองมาด้วยความเพียร อุตสาหะและด้วยความรัก
แต่ก็ยังมิวายเต็มไปด้วยอริราชศัตรูที่หมายมุ่งจะหักเอาเมืองอันเป็นที่รักไป
หากแม้มีพลเมืองที่สามัคคี มีคุณธรรม ศัตรูจะแข็งแกร่งเพียงไรก็มิสามารถจะเอาชนะได้โดยง่าย
หากแม้มีพลเมืองเพียงน้อยนิดที่ไม่มีคุณธรรม ก็อาจจะยังความฉิบหายมาสู่บ้านเมืองได้
แม้พระราชาจะพยายามต่อสู้กับอริราชศัตรูเพียงใดก็ไม่สามารถต่อกรกับภัยที่ถาโถม
เข้ามาจากทั้ง 2 ได้เป็นแน่แท้
และแม้หากพระราชาจำต้องสูญเสียเมืองอันเป็นที่รักไป แต่ก็ใช่ว่าเมืองที่สร้างมากับมือ
นั้นจะอยู่ยืนยาว สักวันมันก็จะเสื่อมถอยและสูญสลายไปในที่สุด ไม่มีอะไรอยู่จีรังยั่งยืน
เว้นแต่ความว่างเปล่า
มันโดนและเรื่องจิงครับ
